Lieke

Van welke klachten had je last voordat je hulp zocht? 

Ik was somber en verschrikkelijk moe. ’s Ochtends wilde ik mijn bed niet uitkomen. Daarnaast was ik boos en maakte ruzie met iedereen, vooral met mijn man. Ik was ook boos op mezelf en voelde me schuldig. Dat het me niet goed lukte om voor mijn kinderen te zorgen. Ik had het beeld dat iedereen in mijn omgeving tegen me was. Ik trok mezelf steeds meer terug in mijn huis en sloot me af voor de buitenwereld. Na mijn werk kwam ik thuis en deed ik de gordijnen dicht. Ik blowde en dronk elke avond om mezelf te verdoven.    

Wat was het moment waarop je besloot om hulp te zoeken? 

Ik zag de vuilnisman en ik dacht: ‘Wauw het lukt hem om zijn werk in de goede volgorde te doen. Dat lukte mij niet meer. Ineens kwam het besef binnen. Mijn huis is een puinhoop. Ik ben voortdurend dingen kwijt en ik ben de hele dag aan het zoeken naar spullen, mijn huissleutels, mijn portemonnee. Ik ga maar door, maar ik kan het niet meer aan. Als ik stop, stort het kaartenhuis in. Hoe moet het dan met mijn kinderen en met mijn man? Ik schaamde me en voelde me schuldig dat ik niet goed voor ze kon zorgen. Dat was het moment om hulp te zoeken. 

Welke stap heb je als eerste gezet om hulp te zoeken? 

Ik heb tegen mijn man gezegd dat het niet meer ging. Ik schaamde me enorm, omdat ik moest toegeven dat ik het niet alleen kon. Dat ik zwak was, want dat vond ik toen. Maar mijn man reageerde begripvol. Daarna durfde ik ook open te zijn op mijn werk. Ook zij reageerden gelukkig begripvol. Toen ben ik naar de huisarts gegaan en hij heeft hulp ingeschakeld. 

Welke hulp heeft jou geholpen? 

Bij Reinier van Arkel kreeg ik een luisterend oor, waar ik blij mee was. Ik kreeg versneld een ADHD-test en daaruit bleek dat ik inderdaad ADHD heb. Cognitieve gedragstherapie en medicijnen hebben me geholpen om er weer bovenop te komen. Psycho-educatie was fijn. Dat heeft me geholpen om mijn verhaal ook met anderen te delen. Met mij gaat het nu goed en gelukkig ook met mijn kinderen. Ik ben nog steeds samen met mijn man, daar ben ik zo trots op.  

Heb je een tip voor iemand die zich herkent in jouw klachten? 

Je denkt al snel ‘mensen zien wel aan me dat het niet goed gaat’. Probeer je schaamte te overwinnen en deel je klachten met iemand die je vertrouwt. Mensen reageerden heel begripvol terwijl ik me zo schaamde en schuldig voelde, delen is helen. Ga naar de huisarts. Als je niet alleen wilt, neem iemand mee. De huisarts kan je verder helpen. En bedenk dat je zelf hulp moet vragen, maar je hoeft het niet alleen te doen.